Le visage inconnu een fantastisch project die uitermate geschikt is voor de afsluiting van de herdenking van het einde van de eerste wereldoorlog. Van Parijs over Brussel tot Londen waren de herdenkingen van de eerste wereldbrand niet weg te branden uit de actualiteit.

Verschillende verenigingen hebben samengewerkt met het agentschap FF Paris om een fantastische ode te brengen aan de miljoenen slachtoffers die veelal geen gezicht hebben gekregen in de geschiedenisboeken, de onbekende burger of de onbekende soldaat gesneuveld ergens in de velden van Vlaanderen.

Le visage inconnu is met de computer samengesteld aan de hand van 30.000 foto’s van vrouwen en mannen die sneuvelden in de zogenaamde Grote Oorlog. Uit de duizenden foto’s werden alle karakteristieken gehaald, dankzij een ingewikkeld algoritme werd zo een gezicht gedistilleerd die de ultieme mix is van de verzameling gesneuvelden. De onbekende soldaat krijgt eindelijk een gezicht, symbool voor alle namen die uit de geschiedenis werden gewist door de waanzin van oorlog, een gezicht die kan passen op ontelbare namen gegraveerd op de graven of op monumenten, die her en daar als verdwaasde schildwachten staan in de akkers van België en Frankrijk.

‘Visage Inconnu’ is een uniek project waarbij de moderne techniek de opofferingen eert van het verleden en vooral hulde brengt aan de jonge levens die werden weggerukt net voor ze voor de deur van hun toekomst stonden.

Het onbekende gezicht werd wereldkundig gemaakt op 11 november 2018, een heroïsche ode aan de mensen die stierven voor de toekomst van onze gebieden.

In deze mix van duizenden gezichten ongeacht geslacht, afkomst, nationaliteit of leeftijd verscheen een bijna poëtisch gezicht, met hoop in de ogen en een serene sfeer van vastberadenheid die de man schijnt te bewaren, als een waarschuwing voor de toekomst.  Het gezicht maakt de gruwel van het verleden niet alleen tastbaar, het is meer toegankelijk als menselijk collectief om te rouwen om de uitgerukte levens, de dromen die nooit vorm kregen en de verhalen die midden in hun biografieën plots tot halt werden geroepen door bloedvlekken.

Dit gezicht lijkt te spreken in de krachtigste taal op aarde: die van de stilte. Bijna een smeekbede om te leren uit het verleden. In de Vlaamse velden stierven niet alleen te veel mensen, er stierf ook een deel van wat men menselijkheid noemt op de uitgerukte velden van rode papavers.

Meer info: website.