Starbucks was blijkbaar aarzelend om een vestiging te openen in het mekka van de koffietraditie. Italië en koffie hebben een lange liefdesrelatie en het was niet evident om voor de keten die nu eenmaal bekend staat voor de vlugge koffie om op te komen tegen het instituut dat Italiaanse koffie wel is, het is niet voor niets dat de bijna volledige koffie vocabularia in het Italiaans is.

Het was dan ook schoorvoetend en na heel lang beraad dat Starbucks in Milaan zijn eerste koffiehuis heeft geopend. De keten wist dat ze een begroeting gingen krijgen van gigantisch scepticisme, want Italianen die zweren bij de kunst van de cappuccino  hebben diepe ingewortelde ideeën over koffie, de kunst van het drinken ervan en de filosofie achter een bakje troost.

Om die redenen was het Starbucks ernstig om een entree te maken in Italië om ‘u’ tegen te zeggen. Het filiaal in Milaan is dus niet zomaar het welbekende standaard filiaal, wel integendeel, het is een soort van koffietempel volledig in overeenstemming met oude Italiaanse tradities.

Gelegen in een prachtig historisch gebouw welke eens dienst deed als postkantoor is het interieur een liefdesverklaring aan het befaamde Italiaanse interieur en design en de plaats toont een diversiteit die overweldigend is, het is hiermee dan ook officieel het mooiste Starbucks koffiehuis in de wereld.

Vijfendertig jaar geleden kreeg Howard Schultz de nodige inspiratie om Starbucks uit de grond te stampen, en ja hij deed die inspiratie op naar Italiaans model. Met 2.300 m2 wordt het duidelijk dat dit niet enkel een koffieshop is, het is een tempel die de bruine bonen adoreert, een museum, een open fabriek die het roosten van de koffiebonen toont aan zijn publiek, het brouwen van het edele drankje en het is tezelfdertijd gelegen in het epicentra van kunsten cultuur, Italiaanser kans haast niet.

Het grote architecturaal verschil tussen de Milaan vestiging en de andere filialen is het gebruik van steen. In Italië hebben de bars stenen oppervlaktes en de Starbucks gaat hierin mee. Uiteraard gaat het hier om Italiaans marmer uit een lokale groeve, de tablet is discreet verwarmd door een elektrisch systeem. De vloer is een prachtig kunstwerk geplaatst door gespecialiseerde handarbeiders uit de streek in een traditioneel Palladiana motief. Deze Starbucks ligt bovendien strategisch op enkele straten van de wereldberoemde Milaanse Duomo, een van de mooiste religieuze gebouwen in Europa en de wereld.

Het gebruik van bronzen voorwerpen en accenten brengt een soort van vintage warme sfeer in het gebouw, een gevoel van déja vu, de houten meubelen en pilaren versterken nog de traditionele sfeer. Het is slechts een van drie Starbucks ter wereld waar men de koffiebonen effectief kan branden, elke dag wordt een verse voorraad aangevoerd. De brouwerij zelf is een kunstwerk op zich, industrieel erfgoed van hoge klasse. Starbucks heeft het offensief geopend op het middelpunt van de koffiecultuur, een opmerkelijk detail is wel het ontbreken van de Frappucino die niet op de kaart staat.

Sinds de opening op 7 september 2018 zijn de wachtrijen ellendig lang en de interesse groot. De opening ging gepaard met controverse, want Italianen zijn kritisch. Vooral de hoge prijzen schieten in het verkeerde keelgat. In een land waar een perfecte cappuccino  ongeveer een euro kost is het vreemd dat men een veelvoud vraagt. Zal Starbucks door breken in Italië dat is nog maar de vraag?

Hoe dan ook deze vestiging is een monument die hopelijk even goed in de smaak zal blijven liggen als de heerlijke koffie.

Alle foto’s: Starbucks.

Meer info: website.