Ryughong: het spookhotel van Pyongyang – Over het Stalinistische Noord-Korea is weinig geweten buiten de sporadische berichtgeving van schending van mensenrechten en de extravagante grillen van diens leiders. Toerisme is er zo goed als onbestaande, westerse bezoekers zijn er een bedreigde diersoort en weinige westerlingen hebben de kans gehad om het te bezoeken. De uitzonderlijke uitverkorenen worden dan nog compleet in toom gehouden door de censuur en de spionagepraktijken van het regime.

Nochtans dweept het regime graag met het uiterlijk vertoon, in historische stijl van de grootste dictator ooit: Jozef Stalin. Personencultus en grootse militaire parades zijn de eerste symptomen, samen met agressieve retoriek en het kunstmatig dom houden van de eigen bevolking allemaal lauw opgediend met een sausje van de beste hersenspoeling.

In Pyongyang is één van de voornaamste bezienswaardigheden de silhoutte van het Ryughong Hotel. Eigenlijk is het een gigantische bouwwerf die al jaren stil ligt. Het domineert de skyline als een dreigend raket, het toppunt van megalomanie en ook van het menselijk falen van het systeem.

Niet zo lang geleden werden fotografen voor het eerst toegelaten in de gigantische structuur, de beelden die ze konden nemen waren verbazend, onthutsend en surrealistisch.

Van buiten uit kan men niet naast het gebouw kijken, het is imposant grotesk als een machtssymbool. De 105 verdiepingen zijn uitdagend, het is dan ook het grootste gebouw in deze dictatuur. Objectief gezien is Ryughong wel een imposant gebouw vooral wat de design betreft.

De constructie begon in 1987 en het was de bedoeling twee jaar later open te gaan. Het zou dan het grootste hotel ter wereld zijn geworden, maar het mocht niet zijn. Na de val van de Sovjet-Unie liepen de werkzaamheden gigantische vertragingen op, de fondsen van de communistische vrienden waren plots komen droog te staan. In 1992 werden alle werken gestopt toen de dictatuur ten prooi viel aan energietekorten, voedselgebrek en vooral financiële middelen.

De gevel was wel afgewerkt en onafhankelijke experts berekenden de kostprijs in zijn onafgewerkte staat op 750 miljoen dollar, of 2% van het BNP van het Aziatische land.

Het hotel was dan ook in alle opzichten megalomaan, met drieduizend kamers, verschillende casino’s en nightclubs, wat op het eerste zicht vreemd lijkt voor een anti-kapitalistische staat. Er waren tevens zeven roterende restaurants. Het was dan ook het meest paradoxale signaal van deze gesloten communistische dictatuur.

Het gebouw zou 16 jaar lang verkommeren. In 2008 werden terug werken opgestart door een of ander mirakel. 165 miljoen dollar werd uitgetrokken om de de gevel van glas te voorzien.

Het concept van het Ryughong hotel was wel revolutionair, de drie vleugels vormen een piramide, en het was de bedoeling dat de 8 bovenste verdiepingen zouden roteren.

Wat de rest betreft werd het traditioneel deskundig omgeven door een waas van absoluut stilzwijgen en mysterie.

De weinige westerse journalisten die het konden bezoeken spreken van een spookhotel. Monotone lagen van betonnen lagen. Het geheel doet aan als een industrieël complex in plaats van een statig luxe hotel. Het kreeg dan ook toepasselijke de naam “Hotel of Doom”.

Vandaag ligt het hotel er verlaten en eenzaam bij, net zoals de grote communistische leugen.