Retro Bagdad hoe een religie een plaats kan terug sturen naar de Middeleeuwen. Irak is sinds tientallen jaren een hel op aarde. De slachtoffers zijn niet meer te tellen, de gruwel van godsdienstfanatici eisen hun tol op de bevolking, de levensstandaard en de economie, ban beschaving is al lang geen sprake meer. In het Retro Bagdad van de jaren vijftig floreerde de stad en het land, moordende religieretoriek was niet te horen, vrouwen waren vrij konden studeren, hadden een toekomst, sommigen waren overheidsambtenaren. De mannen filosofeerden over een kopje koffie vreedzaam en vrij.

Vandaag staat Bagdad op een trieste 223^ste plaats in de poll naar leefbaarheid in de steden al over de wereld. Ongelooflijk maar waar, Bagdad was ooit een mooie stad, zo kan men zien in een retro video van de stad in de jaren vijftig.

In die tijd was Bagdad een vooruitstrevende, moderne stad. De maatschappij was simpel, open en zelfs kosmopoliet. Vrouwen droegen geen hoofddoeken, er waren bars, ’s nachts was het veilig om rond te wandelen, ook als westerling.

Na de omverwerping van de monarchie in 1958 ging het van kwaad naar erger. Met de monarchie was er orde, structuur en democratie. Staatsgrepen en de dictatuur van de religie zouden het land een noodwendige beslissing geven. De stad is nu nog een flauwe schaduw van de grandeur van weleer.