Patrick Gonzales is een Franse kunstenaar met als thuisbasis het prachtige Dijon. Zijn artistieke portefeuille valt op door een soort van niet onmiddellijk definieerbaar mysticisme welke is gegroeid door de evolutie op zijn artistieke levensweg.
Op jonge leeftijd was muziek de rode draad in zijn leven maar uiteindelijk is zijn roeping de visuele kunst geworden, vandaag heeft hij een stijl die zo herkenbaar is en zo typisch voor zijn intuïtieve artistieke impulsen dat hij zijn boei heeft gevonden in een zee van inspiratie en verworven deskundigheid.
Zoals alle kunstenaars is de kunst die hij maakt zijn medium om zich uit te drukken, in ieder oeuvre van een kunstenaar kan men de vingerafdrukken vinden van het alter-ego van de kunstenaar. Net zoals vele anderen ervaart hij een soort van absolute voldoening in de kunst van de creatie.
De Patrick Gonzales van vandaag is het eindproduct van verschillende doorzwommen periodes. Hij balanceert deskundig tussen digitale schilderijen en fotografie. Er zijn retro elementen terug te vinden die verwijzen naar de peuterjaren van de fotografie en er is de link naar de oude meesters en de finesse van klassieke schilderijen. Met veel lef brengt hij een geslaagd huwelijk tussen fotografie en de schilderkunst, twee kunstvormen die nooit werden omschreven als een ideaal koppel.
Men kan zich de indruk niet ontdoen dat zijn werk sterk autobiografisch is gekruid, met indrukken van zijn jeugd die men kan terugvinden in soms naïeve ontwapende voorstellingen van mensen en objecten. Ergens is het een mysterieuze vlucht van de hedendaagse maatschappij en de technologische evolutie die soms de indruk geeft geen ruimte meer te laten voor verbeelding, dromen en verzuchtingen.
Patrick Gonzales is een getalenteerde meester in zijn eigen genre, die precies weet welke dosering van mysterie hij moet gebruiken om de toeschouwer aan het denken en aan het dromen te zetten. Het feit dat hij kiest om een wereld te creëren bestaande uit fotografie en digitale kunst is het bewijs dat hij vooral ruimte wil laten voor de verbeelding, in zijn wereld zijn bepaalde situaties mogelijk die ondenkbaar zijn in de realiteit, hij zoekt constant naar een co-existentie tussen de natuurlijke wereld, de mens en de bijna onderbewuste dromen.
Het gebruik van zwart-wit is een statement en verwijst ook naar de droomtoestand, er is een eenvoud in deze twee kleuren die paradoxaal ook heel wat voeding geven voor interpretatie, indrukken en de nodige verbeelding. Het is een constante uitdaging om in zwart-wit contrasten te leggen, zijn werk doet men dan ook denken aan de gouden jaren van Hollywood, de Film Noir genre was visueel overweldigend in zijn eenvoud en de thematiek van deze films waren even duister en mysterieus als de vormgeving. Zijn gekleurde werken boeten helemaal niet in op mysterie en visuele schoonheid ook in kleur kan het een nevelgordijn van vragen oproepen en de kiem planten voor verhalen die nog een in te vullen scenario hebben.
Zijn werk slaagt erin te boeien en is een uitvalsbasis voor indrukken en interpretaties die een eigen leven kunnen gaan leiden en dit is nu net een van de basis essenties van kunst.
Meer info: Facebook – Website – Instagram –
Foto’s: Patrick Gonzales alle rechten voorbehouden met vriendelijke toestemming voor Thalmaray.co
