Het lijkt erop dat heel wat kunstenaars en architecten gebeten zijn door de sciencefiction microbe. Jacques Rougerie heeft eveneens een project in de steigers staan die weinig aan de verbeelding overlaat. Zijn droom is om een drijvende stad te maken die zichzelf volledig kan voorzien. In het kader van de onheil berichten van een toekomstig stijgend wateroppervlak en de overbevolking is het idee misschien nog niet eens zo gek.

Hij noemt zichzelf een oceanonaut, een toekomstig oceaanbewoner. Hij hoopt eens een groep mensen te ontmoeten die zijn passie delen voor de oceaan en interesse zouden hebben om te leven en te werken in een oceanische omgeving.

Zijn stad die trouwens de vorm zou krijgen van een reuze manta vis, zou tot 7.000 mensen kunnen behuizen, waaronder professoren, studenten en onderzoekers. Naast het leef- en woongedeelte zou er plaats zijn voor laboratoria en leslokalen, alsook recreatieve voorzieningen.

De stad zou 100% zelf bedruipend zijn, aangedreven door vernieuwbare marine-energie en beschikken over de ultramoderne recyclage machines. Bedoeling is dat het geen ecologische voetdruk zou nalaten.

Deze man is geen fantast -, want een ander project van hem: de SeaOrbiter wordt nu gebouwd ter waarde van 50 miljoen dollar. Dit project is een futuristisch schip, annexe wolkenkrabber met oceanografisch laboratorium. Zijn bedoeling is dat dit zeeschip zal kunnen aanmeren in zijn nieuwe waterstad.