Chad Cowan is een fotograaf uit Kansas en sinds kort ook een zelf opgevoede stormchaser. Hij reed meer dan 100.000 mijl doorheen de Verenigde Staten op zoek naar de zwaarste stormen en vooral naar de zogenaamde supercell stormen, terwijl hij deze hachelijke onderneming uitvoerde slaagde hij er ook nog in om prachtige HD beelden te maken van de ontembare kracht van de natuur.
Wat begon als een simpel idee, een kleine opdracht, groeide al gauw uit tot een ware niets ontziende obsessie. In totaalm legde hij honderden stormen vast op de gevoelige plaat en destileerde de hoogtepunt in zijn kortfilm: “Fractal “met de editing help van Kevin X Barth.
Chad Cowan is bijna filosofisch over de natuurcatastrofen en ziet ze dan ook als een oppermachtig fenomeen die de mensen teruggooid naar nederigheid, nietigheid bijna. Terwijl we allen de wetenschappelijke compositie kennen van stormen, ziet hij het meer poëtisch, hij gaat recht naar de kern van de zaak. Volgens hem zijn superstormen dan ook natuurlijke correcties wanneer er storingen zijn in de atmosfeer. Een storm is niet zomaar een dodend doelloos incident, het heeft een missie: het vinden van een evenwicht en het corrigeren van onregelmatigheden.
Wat het Chad Cowan opleverde is naast een ontzagelijk respect voor de natuurkrachten is een reeks beelden, stil en bewegend, die ronduit niet alleen ontzagwekkend en impressionant zijn, maar vooral wondermooi.
Het is zelden dat de mens stilstaat bij de oerkrachten van deze planeet, maar zijn getuigenis drukt de paradoxale sfeer op van deze dodelijke stormen, het ontzag voor de kracht die de mens niet kan bevatten en de fascinerende schoonheid van het fenomeen. Een storm vergelijkt hij dan ook met de kracht van een oceaan, poëtisch mooi en rustig op een bepaalde tijd en moordend en allesvernietigend in donkere uren. De fasicnatie voor het gevaar heeft de mensen sinds het begin der tijden beziggehouden, dit is niets anders bij stormen, het ligt nu eenmaal in de menselijke natuur om te proberen te begrijpen en zelfs te controleren.Keer op keer zijn deze stormen sterker dan het menselijk vernuft, tot nog toe, maar dit kan mensen zoals stormchasers niet weerhouden om het respect en de schoonheid ervan in te zien, de meest waardige tegenstander van de menselijk drang naar exploratie en domesticatie van de elementen is nog steeds de natuur zelf.
Meer info: website.
